,
een van de Myropscameren te Utrecht
Dit huis is er één, midden in de rij tweelaags
dwarshuizen,
die de
vrijwoningen
van de
Myropscameren
vormen,
gesticht in 1583. Net als de andere heeft ook dit huis een complexe geschiedenis.
In de 14e eeuw werd hier, achter op het terrein van het
Regulierenklooster,
een groot gebouw opgetrokken.
Bij de sloop aan het eind van de 15e eeuw bleef hier alleen de voorgevel staan.
Ter plaatse van nr 118 en
nr 120
kwam een opslagruimte, toegankelijk vanuit de direct
links hiervan gelegen
achterpoort van het klooster. De vloer lag 56 cm lager dan de doorgang in de poort.
In 1583 werd een scheidingsmuur in deze ruimte opgetrokken, de vloer werd verhoogd en zo ontstonden er twee vrijwoningen.
In de 18e eeuw werden diverse onderhoudswerkzaamheden uitgevoerd. Het
schuifvenster
is uit die tijd en heeft iets bijzonders.
Als je de
luiken
gewoon openzet, steekt het rechter uit tot voor de deuropening.
Daarom kan dit dubbelgeklapt worden, het is uitgevoerd als
vouwluik.
De grondige renovatie van 1950 betekende het einde van de oude
kap
en
trappen.
De restauratie van 1981 had een heel ander karakter.
Hierbij werd de tuin vergroot, waardoor er plaats was voor een schuurtje en een forse
aanbouw
voor de
keuken en natte cel.
Het pand is eigendom van het
Utrechts Monumentenfonds.
Tekst: Jean Penders, 03-2006. Bronnen: zie literatuurlijst. Afbeelding: Jean Penders
